روزهای بعد از زایمان ، روزهای شیرینی است. نه ماه انتظار به پایان رسیده و خانواد?

شما با حضور یک نوزاد، کمی متفاوت شده است. در این روزها معمولاً یکی از اعضای

خانواده یا دوستان در کنار مادر می‌ماند و از او مراقبت می‌کند. همچنین دوستان و فامیل

برای احوال‌پرسی و تبریک به منزل شما می‌آیند. یادتان باشد در این روزها، با وجود

شلوغ بودن دور و اطراف از خودتان غافل نشوید. همچنین اعضای خانواده و مهمان‌ها ممکن

است از روی خیرخواهی، توصیه‌هایی به شما بکنند که بهتر است نظرها و توصیه‌‌های اطرافیان 

را قبل از اطمینان از صحت علمی آن انجام دهید. در این مطلب می‌توانید با مراقبت‌های بهداشتی

پس از زایمان، خودمراقبتی‌های لازم در خانه و موارد نیازمند تماس با پزشک

پس از زایمان آشنا شوید.

مراقبت‌های بهداشتی

مراقبت‌های بهداشتی اهمیت بسیار زیادی پس از زایمان دارد. با استفاده از موارد زیر

می‌توانید بعد از زایمان طبیعی، مراقبت‌های لازم را برای نگهداری از زخم بخی? پرینه؛

در صورت وجود و همین‌طور کنترل خونریزی انجام دهید:

بخیه: در زایمان طبیعی ممکن است ناحی? پرینه را تا حدود دو سانتی‌متر برای خروج نوزاد

باز کنند و بعد بخیه بزنند. این بخیه به انداز? بخی? سزارین، عمیق نیست و به همین دلیل

در مدت زمان کوتاهی جوش می‌خورد. اگر بتوانید به خوبی از زخم خود محافظت کنید،

می‌توانید انتظار داشته باشید که با گذشت حدود یک هفته تا 10 روز، دیگر خبری از

بخیه و زخم نباشد. نکات زیر می‌تواند برای نگهداری از این بخیه‌ها در روزهای پس از زایمان مفید باشد:

• روی بخیه‌هایتان ننشینید.
• برای جلوگیری از باز شدن بخیه‌ها، بهتر است تا خوب شدن زخم، روی یک بالش طبی حلقوی بنشینید.
• بهتر است از توالت ایرانی استفاده کنید.
• بعد از دستشویی، زخم را با آب ولرم بشویید و سپس با باد سشوار آن را خشک کنید.
• اگر نخواستید از سشوار استفاده کنید، هر بار از یک حول? تمیز و نرم استفاده کنید.
• روزانه چند دقیقه در محلول آب و بتادین در لگنی کاملاً تمیز بنشینید.
• ساعاتی در روز بدون لباس زیر دراز بکشید تا زخمتان هوا بخورد.
• در روزهای اول زیاد روی پاهایتان نایستید.
• زخم را دستکاری نکنید و بدون اجاز? پزشک روی آن پماد، کرم یا لوسیون نزنید.

خونریزی: خونریزی پس از زایمان، در هر دو نوع زایمان طبیعی و سزارین وجود خواهد داشت،

اما معمولاً در زایمان طبیعی بیشتر از سزارین است و احتمالاً شما بعد از یک زایمان طبیعی

مدت زمان بیشتری لکه‌بینی و خونریزی دارید. همچنین در صورت داشتن بخیه در ناحی? پرینه،

مراقبت‌های لازم در مورد خونریزی پس از زایمان طبیعی نیاز به رعایت و توجه بیشتری دارد.

به‌طورکلی برخی از مراقبت‌های لازم برای خونریزی پس از زایمان شامل موارد زیر است:

• از نوار بهداشتی ساده و بزرگ؛ بدون پودر جاذب یا روی? مشبک استفاده کنید.

• هرگز از تامپون استفاده نکنید.
• لباس زیر تنگ به همراه نوار بهداشتی، از رسیدن هوا به زخم جلوگیری و روند خوب شدن زخم را کند می‌کند.
• نوار یا پد بهداشتی خود را هر دو تا چهار ساعت یک بار عوض کنید.
• در صورت وجود زخم، از تجمع خون روی زخم این ناحیه جلوگیری کنید.

همچنین اگر تب یا لرز داشتید یا خونریزی و ترشحات واژن شما بدبو بود ممکن است دچار یکی از

عفونت‌های پس از زایمان‌شده باشید که لازم است با پزشک تماس بگیرید. همچنین در صورت

کاهش پیدا نکردن خونریزی یا ادام? خونریزی به رنگ قرمز روشن بعد از هفت? اول زایمان،

با ماما یا پزشکتان تماس بگیرید.

استفاده از شکم‌بند

زمان جمع شدن شکم پس از زایمان، یکی از سوال‌های رایج مادران است که معمولاً به عنوان راه‌حل،

شکم‌بند به آنها معرفی می‌شود. شکم‌بندهای بعد از زایمان، به بازگشت شکم به حالت قبل از بارداری

و رفع کمردرد کمک می‌کند. این شکم‌بند‌ها در دو نوع است. نوع اول که به آن گِن گفته می‌شود،

شبیه یک شورت بلند است و از بالای زانو تا روی شکم کشیده می‌شود. از آنجا که این گن‌ها باعث

عرق کردن خواهد شد، توصیه می‌شود تا خوب شدن بخیه‌های پرینه، از آنها استفاده نکنید.

نوع دوم شکم‌بندها مانند کمربندی پهن دور شکم بسته می‌شود و از زیر شکم تا بالای آن را می‌پوشاند.

این نوع شکم‌بند را می‌توانید بعد از زایمان استفاده کنید، اما باید توجه داشته باشید که شکم‌بند

فقط اطراف شکم را بپوشاند و بیش از اندازه به شکم فشار وارد نکند.

تغذی? مناسب

شما احتمالاً انرژی زیادی صرف زایمان طبیعی کرده‌اید، اما لازم نیست تمام آن را با هم دریافت کنید.

روزهای اول پس از زایمان نباید غذاهای سنگین بخورید. خانواد? شما ممکن است به شما اصرار کنند

که گوشت زیاد یا غذای چرب بخورید. باید توجه داشته باشید که در روزهای پس از زایمان شما ممکن

است فعالیت کمتری داشته باشید، بنابراین امکان سوءهاضمه و یبوست وجود دارد و در صورت ابتلا

به یبوست، امکان آسیب دیدن بخیه‌ها نیز وجود خواهد داشت. پس سعی کنید در طول روز مواد غذایی

لازم و مفید را دریافت کنید. نکات زیر می‌تواند در داشتن یک تغذی? خوب به شما کمک کند:

• مواد غذایی حاوی فیبر بالا مثل برنج قهوه‌ای، نان سبوس‌دار و سبزیجات بخورید.
• دو بار در هفته ماهی قزل‌آلا یا سالمون بخورید.
• انجیر خشک، برگ? زردآلو یا هلو مصرف کنید.
• میوه‌هایی مثل انواع توت‌ها و پرتقال را در میان‌وعده‌های خود قرار دهید.
• برخلاف تصور، کاچی به دلیل چرب بودن غذای مناسبی برای روزهای بعد از زایمان نیست.
• لبنیات کم‌چرب مصرف کنید.
• مایعات زیاد و آب میو? خانگی بنوشید.
• به سالاد و غذاها، روغن زیتون اضافه کنید.

فعالیت‌های خانه‌داری

مادرانی که طبیعی زایمان کرده‌اند، زودتر از مادران سزارینی بهبود می‌یابند و می‌توانند یک روز بعد از زایمان

راه بروند و فعالیت کنند. اما لازم است که به بدنتان فرصت کافی برای بهبود کامل را نیز بدهید و بلافاصله

پس از زایمان فعالیت‌های سنگینی را شروع نکنید. بعضی از مادران از قوی نشان دادن خود لذت می‌برند

و بعضی دیگر به دلیل وجود یک بچ? دیگر، استراحت را از خودشان می‌گیرند. اما باید بدانید که پس از زایمان

لازم است استراحت کافی داشته باشید. برخی از مواردی که باید طی این روزها رعایت کنید شامل موارد زیر است:

• اجسام خیلی سنگین را بلند نکنید.

• از فعالیت‌های زیاد و خسته‌کننده پرهیز کنید.

• خودتان را مجبور به آشپزی‌های طولانی نکنید.

• مراقبت از دیگر کودکان را به کمک همسر یا شخص دیگری انجام دهید.

• شما می‌توانید از اطرافیان برای پر کردن یخچال و آوردن وعده‌های غذایی درخواست کمک کنید.

با گذشت سن و رسیدن به سالمندان و ضعف های ناشی از آن ، بستر بروز بسیاری

بیماری های جسمی و روحی برای سالمندان مهیا می گردد که عبارت اند از :

پوکی استخوان 

از جمله بیماری های شایع در سالمندان است و خطر شکستگی ستون فقرات

به علت فشار و سایر شکستگی های متعاقب  ضربه خوردن را افزایش می دهد.

در کهولت،  درمان شکستگی و جوش خوردن بین  استخوان های شکسته به کندی

صورت می گیرد.

تصلب شرائین

با گذشت عمر، رسوب های ناشی از  مصرف چربی  ،  نمک  و قند در عروق باعث

تصلب شرائین می گردد که در سالمندان بسیار شایع است.

یائسگی

در زنان سالمند مسئله یائسگی بعد از 50 الی 55 سالگی اتفاق می افتد که البته عنوان

بیماری را نمی توان به آن اطلاق کرد ولی این پدیده باعث تغییرات هورمونی در زنان سالمند

می گردد که خود تبعاتی در چهره آنان خواهد داشت و با نگرانی های روحی همراه می شود.

استعمال دخانیات و مواد مخدر

این موارد در سالمندان بیشتر شیوع دارد. به طور کلی افزایش مصرف مواد مخدر و دخانیات

با افزایش سن نسبت مستقیم دارد.

کمبود  کلسیم  و  ویتامین ” د “ این بیماری ها نزد افراد سالمند  بسیار شایع است .

 آلزایمر یا اضمحلال مغزی 

این بیماری فقط در افراد مسن شایع است. مطالعه ، تحرک بدنی و وضعیت مناسب روحی باعث

عدم ابتلا و یا به تأخیر افتادن در ابتلا به این بیماری می گردد.

 پارکینسون 

این عارضه با  لرزش اندام های حرکتی ( دست و پا و گردن ) همراه  است و به علت اضمحلال اعصاب

مربوطه روی می دهد که علت عمده آن گذشت عمر و کهولت می باشد .

 علل سالمندی 

دانشمندان در مورد علل تکامل جسمی بشر با هم توافق ندارند.در گردهمایی جمعیت پیشرفت

علوم آمریکا که در سال  1974 برگزار شد  چهار نظریه ارائه شد :

1 – اختلال در کنش دستگاه ایمنی

2 – مکانیسم پیر شدن سلولی

3 – اختلال در دستگاه غدد مترشحه داخلی

4 – عوامل توارثی

?

دو نظریه دیگر نیز وجود دارند که عبارت اند از :

5 – نظریه فرسودگی

6 – نظریه مواد زاید

اکثر دانشمندان معتقدند که پیر شدن با نوع محیطی که ما در آن زندگی می کنیم ( مثلاً هوای آلوده یا تمیز )

و همچنین به طرز زندگی ما ( مثلاً کمیت و کیفیت غذاها ، ورزش کردن و … ) بستگی دارد.

 سن زمانی 

ساده ترین راه برایتعریف سالمندی عبارت است از شمردن تعداد سال هایی

که از بدو تولد طی شده است. به طور کلی65  سالگی را آغاز پیری  تعیین

می کنند. در مورد  بعضی اشخاص، انتقال به تدریج انجام می گیرد، حال آنکه در مورد

بعضی دیگر انتقال از دوره ای به دوره دیگر به سرعت و همراه با صدمات روحی به وقوع

می پیوندد. در خصوص شخصی که بالاجبار بازنشسته شده است ، شصت و پنجمین

سال زندگی ممکن است به معنای ورود ناگهانی به دوره پیری تلقی شود. درسایر موارد

پیر شدن با ملایمت پیش می آید ، مثلاً از طریق موهایی  که  سفید می شوند ، کودکانی

که از کانون  خانواده جدا می شوند، دوستانی که فوت می شوند و … در جامعه ما

سن 65 یا 70 سالگی آغاز سالمندی را مشخص می کند، زیرا با سن بازنشستگی

مطابقت دارد. بنابراین  ورود  به  دوره  سالمندی  را  تا  اندازه ای قانون  معین می کند .

چون  سن قراردادی  و اجباری  بازنشستگی ، که  معمولاً  65 سالگی است- گاهی می تواند

  تا 70  سالگی ادامه یابد. البته بعضی اشخاص لااقل از نظر قانون دیرتر از دیگران پیر می شوند.

با توجه به  پراکندگی  زیاد  سنینی  که در دوره موسوم به سالمندی است ،

می توان افراد سالمند را به دو گروه تقسیم کرد:  سالمند جوان و سالمند واقعی

 

 

تزریق چیست ؟

تَزریق یا انژکسیون در پزشکی به معنی روشی جهت وارد کردن داروهای مایع (آمپول)

یا واکسن به داخل بدن با استفاده از سرنگ و سرسوزن تیز است.

انواع تزریق کدام است ؟

 زیر جلدی (S.C):

بافت زیر جلدی (Subcutaneous) یک بافت هم بند شل غنی از بافت چربی با خونرسانی

کم بوده وبه همین دلیل معمولا سرعت جذب دارو در آن طولانی تر از عضله است (20 تا 30

دقیقه در مقابل 5 تا 10 دقیقه در تزریقات عضلانی) البته برخی از داروها سرعت جذبشان

از بافت زیر جلدی برابر با عضله است (نظیر هپارین ) .

برای تزریقات S.C معمولا از سرنگهای 2 میلی لیتر یا کمتر و سر سوزن نمره 24 تا 26 و

با طول 1?5 سانتیمتر استفاده می شود . تزریقات S.C را می توان در هر نقطه ای انجام داد (نظیر بی حسی های موضعی ).

ولی محلهای رایج قسمت فوقانی خارجی بازو , جلوی ران , روی شکم و روی کتف ها می باشد .

همانند تزریقات عضلانی بایستی در S.C نیز قبل از تزریق آسپیراسیون انجام شود (بجز در مورد هپارین) .

روش کار بدین ترتیب است که چینی از پوست محل با انگشتان یک دست گرفته و بلند شده

و سپس سوزن با زاویه 45 تا 90 در جه زیر جلد وارد و پس از آسپراسیون  می شود

حدود 2 میلی لیتر است و نبایستی بیش از 5 میلی لیتر تزریق شود .

 داخل جلدی:

از تزریقات داخل جلدی (Intradermal) برای تست های آلرژیک , برخی از واکسیناسیونها و نیز

بررسی پاسخ سیستم ایمنی (anergy screen) استفاده می شود و معمولا سرنگهای یک میلی لیتر

مدرج (نظیر سرنگ توبرکولین) با سر سوزنهای نمره 25 تا 27 بکار برده می شود و اکثرا در سطح

فلکسور ساعد (حدود 10 سانتیمتر پایینتر از شیار آرنج ) انجام می شود .

کار بدین ترتیب است که پوست محل با الکل پاک شده و سپس سوزن با زاویه 15 درجه و به میزان

2 تا 3 میلیمتر داخل درم شده  به آرامی تزریق

می شود که به صورت یک عدس برآمده می شود .

در پایان بدون ماساژ سوزن خارج می شود و یک دایره به قطر یک سانتیمتر دور آن کشیده

و ساعت و تاریخ تست نوشته می شود .

نکته – در تمامی تزریقاتی که سوزن به طور مایل وارد پوست می شود بایستی سوراخ سر سوزن به طرف بالا باشد .

 عضلانی:

رایجترین نوع تزریق آمپول به بیمار معمولاً به شیوه تزریق ماهیچه‌ای است. هنگامیکه دارو جذب

گوارشی ندارد یا به آن آسیب می‌زند یا پس از جذب در کبد به مقدار زیاد تخریب می‌شود مجبور به استفاده از روش تزریق هستیم.

در بین روش‌های مختلف تزریق چنانچه مقدار دارو زیاد باشد و یا بافت‌های سطحی را تحریک کند

و یا احتیاج به جذب سریعتر باشد آن را داخل ماهیچه تزریق می‌کنند .

نحوه تزریق آمپول

معمولاً سرنگ 2 – 5 میلی لیتری بکار می‌رود. شماره و طول سوزن بسته به نوع ماهیچه؛

محل تزریق یا میزان بافت چربی که ماهیچه مورد نظر را پوشانیده‌است و سن بیمار متفاوت می‌باشد.

برای تزریق در ماهیچه سرینی (گلوتئال) معمولاً از سوزن شماره 20 – 2 استفاده می‌شود و

برای تزریق در ماهیچه دالی معمولاً از سوزن شماره 23 – 25 استفاده می‌شود .

محل تزریق آمپول

الف-ناحیه پشت سرینی (دورسوگلوتئال) برروی ماهیچه‌های ضخیم باسن:
محل تزریق در این ماهیچه معمولاً قسمت فوقانی خارجی یا ربع فوقانی خارجی باسن در

حدود 5-8 سانتی متر پایین تر از کرست ایلیاک خواهد بود که به دو روش مشخص می‌گردد.

یک لب باسن را با خطوط فرضی به چهار قسمت تقسیم کنید در این هنگام شما با لمس

کرست ایلیاک از انتخاب محل صحیح تزریق که به اندازه کافی بالا می‌باشد مطمئن شده‌اید.

انتخاب محل تزریق بدون لمس کرست ایلیاک روش مطمنی نخواهد بود.این عضله در کودکان

کم تر از 2 سال به دلیل عدم تحرک کافی مکان مناسبی جهت تزریق نمی‌باشد و احتمال

آسیب به اعصاب سیاتیک این نواحی وجود دارد.

?

ب- ناحیه ونتروگلوتئال بر روی ماهیچه سرینی متوسط:

برای تعیین محل  برروی این ماهیچه در بیمار می‌باید کف دست خود را بر روی تروکانتر

بزرگ قراردهید به طوری که انگشتان وی متوجه سر بیمار باشد. معمولاً دست راست برای

ران چپ به کار رفته و از دست چپ برای ران راست استفاده می‌شود.

انگشت سبابه بر روی بر جستگی فوقانی قدامی استخوان نشیمنگاهی قرار گرفته و انگشت

میانی دست به طرف عقب کشیده شود به طوری که لبه کرست ایلیوم را لمس کنید سپس

با انگشت خود به باسن آن فشار می‌آورد.

محل  در این حالت مرکز مثلثی خواهد بود که با انگشت سبابه؛ میانی و لبه کرست

ایلیاک تشکیل شده‌است. این محل برای کودکان و بزرگسالان قابل استفاده می‌باشد.

بیمارمی تواند در وضعیت به پشت خوابیده قرارگیرد در این حالت بهتر است زانوها و لگن خم

شده باشد تا ماهیچه مربوطه شل شود حجم قابل تزریق 1 – 5 میلی لیتر می‌باشد.

ج- ماهیچه پهن داخلی (وستوس لترالیس):

ثلث این ماهیچه محل مناسبی برای تزریق خواهد بود که با تقسیم فاصله بین تروکانتر بزرگ

و برجستگی خارجی زانو به سه قسمت و انتخاب ثلث میانی آن به دست می‌آید. این محل

برای کودکان و بزرگسالان مورد استفاده می‌باشد بیمار می‌تواند در وضعیت خوابیده به پشت یا نشسته قرار گیرد.

د- ماهیچه دالی:

سطح خارجی این ماهیچه اغلب برای تزریق واکسن استفاده می‌شود.

 

قند خون

این ادعا به این نکته بستگی دارد که چه چیزی در غذا یا نوشیدنی ما وجود دارد؟

یک بررسی جدید تایید می‌کند که شیرین کننده‌های مصنوعی به تنهایی نمی‌توانند

سبب افزایش قند خون شوند.

این موضوع به طور گسترده بین مردم پذیرفته شده است که شیرین کننده‌های غیر

مغذی (مصنوعی)، قند خون را افزایش نمی‌دهند، اما هنوز مطالعه و تحقیق گسترده‌ای

در این رابطه وجود ندارد.

به علاوه، در بسیاری از مطالعات گذشته تنها در مورد اثرات شیرین کننده‌های مصنوعی

هنگامی که با غذا خورده شود، توجه شده است. بنابراین اگر در مورد شیرین کننده‌های

مصنوعی به تنهایی مطالعه شود، نتیجه قابل اعتماد‌تر خواهد بود.

شیرین کننده‌های مصنوعی بین بسیاری از افراد محبوب هستند. تولید کنندگان این محصول،

یک طعم شیرین را بدون اضافه کردن کالری یا کربوهیدرات زیاد تهیه می‌کنند که می‌تواند

به طور خاص برای افراد مبتلا به دیابت مهم باشد.

محققان می‌گویند: از سال 2000 تا 2012، استفاده از این شیرین کننده‌ها در بین کودکان

200 درصد و در بزرگسالا 54 درصد افزایش یافته است. برای مثال در آمریکا، از هر 4 کودک،

1 نفر و از هر 5 بزرگسال، 2 نفر به طور منظم از این شیرین کننده‌های مصنوعی استفاده می‌کنند.

8 نوع شیرین کننده مصنوعی مجاز در غذاها وجود دارد که شامل ساخارین، آسپارتام، استویا

(Stevia) و سوکرالوز هستند.

گروه دیگری از شیرین کننده‌ها که در برخی غذاهای با برچسب بدون قند یافت می‌شود، “الکل قند”

نام دارد. این قند حاوی سوربیتول، مانیتول، زایلیتول، ایزومالت و نشاسته هیدروژنه است.

الکل قند در این مطلب گنجانده نشده است.

?

نویسندگان این مطالعه 29 آزمایش تصادفی را مورد بررسی قرار دادند. این مطالعه در مجموع 741

شرکت کننده داشت. اکثر آنها سالم بودند، 69 نفر مبتلا به دیابت نوع 2 بودند و وضعیت سلامتی

150 نفر ناشناخته بود.

در این بررسی تنها بر روی شیرین کننده‌های طبیعی بدون غذاها و نوشیدنی‌هایی که حاوی

کالری هستند، مطالعه به عمل آمد.  نویسندگان این مطالعه به این نتیجه رسیدند که شیرین کننده‌های

مصنوعی بر روی سطح قند خون بدن اثر نمی‌گذارند. اگر شما نگران افزایش قند خون خود هستید،

شیرین کننده‌های مصنوعی به تنهایی می‌توانند بی خطر باشند. اما این بدین معنی نیست که شما

می‌توانید غذاها و نوشیدنی‌هایی را مصرف کنید که حاوی این شیرین کننده‌ها هستند.

در مورد غذاها و نوشیدنی‌های بدون قند تصورات غلط فراوانی وجود دارد. بزرگترین تصور غلط این

است که شما می‌توانید بدون هیچ عواقبی، این مواد غذایی را مصرف کنید زیرا فاقد قند هستند.

اما در واقع این غذاها حاوی کربوهیدرات، چربی‌ها و پروتئین هستند که همه اینها می‌توانند بر قند خون

تاثیر بگذارند. همچنین همه این مواد غذایی حاوی کالری هستند که می‌توانند باعث افزایش وزن شوند.

بنابراین این نوع مواد غذایی برای افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی‌شود.

برخی از مردم می‌گویند که شیرین کننده های مصنوعی بر روی قند خون تاثیر می‌گذارند. اما مهم این است

که چه چیز دیگری با شیرین کننده مصنوعی مصرف شده است.

برای مثال اگر کسی قهوه را با شیرین کننده‌های مصنوعی میل کند، ممکن است قند خونش به دلیل

کافئین موجود در قهوه بالا برود. همچنین افرادی که قهوه را با شیر یا خامه مصرف می‌کنند، کربوهیدرات

موجود در شیر نیز می‌تواند قند خون را افزایش دهد.

همچنین توجه داشته باشید که قند الکل در این مطلب گنجانده نشده است و مردم باید از مشکلات ا

حتمالی گوارشی مرتبط با این شیرین کننده‌ها آگاهی داشته باشند. اگر این قند در مقادیر بالایی خورده

شود می‌تواند باعث ایجاد گاز معده، نفخ و اسهال شود.

 

هنگامی که زمان زایمان نزدیک می‌شود بدن مادر باردار شروع به ترشح هورمون هورمون

اکسی توسین و پروستاگلاندین می‌کند. ترشح این دو هورمون باعث تحریک رحم و باز

شدن دهانه آن می‌شود. در این زمان است که انقباض زایمان شکل می‌گیرد. دردهای

نیز ناشی از انقباضات ماهیچه‌های رحم و فشار روی دهان? رحم است. این انقباضات

که با درد همراه است علامتی است که نشان می‌دهد زمانش فرا رسیده است.

برای بیشتر زنان، انقباض در هفته چهلم بارداری آغار می‌شود. انقباضات زایمان

که قبل از هفته 37 بارداری اتفاق می‌افتند ممکن است نشانه زایمان زودرس باشد.
انقباضات  قسمت بالایی رحم را فشار می‌دهد تا جنین را به قسمت پایینی و کانال

زایمان انتقال دهد. همچنین باز شدن دهانه رحم برای خروج بچه می‌شود.
احساس انقباض  حسی شبیه یک موج دارد. درد به آرامی آغاز می‌شود و به رفته

رفته بیشتر شده و به اوج خود می‌رسد و در نهایت از بین می‌رود. اگر شکم خود را در زمان

انقباض لمس کنید، سفت است.
یکی از علائم انقباضات زایمان فاصله زمانی بین آنهاست. این دردها ممکن است در ابتدا با

فاصله های 5 دقیقه‌ای شروع شود و به مرور زمان فاصله بین آنها کمتر می‌شود. میزان درد

نیز به مرور بیشتر می‌شود.
علائم دیگری برای رسیدن زمان زایمان وجود دارد:

ممکن است لکه صورتی رنگ یا موکوس خونی ببینید.

احساس پایین آمدن بچه در شکمتان داشته باشید.

احساس چکیدن مایع از واژن یا پاره شدن کیسه آب.

?

چه زمانی انقباض زایمان شروع می‌شود؟

شروع انقباضات رحمی که زمان  را نشان می‌دهد در هر مادر بارداری متفاوت است.

این درد ها معمولا از پایان هفته 37 شروع شده و ممکن است تا آخر هفته 40 بارداری نیز ادامه

داشته باشد. انقباضات رحمی معمولا در دوران بارداری حس می‌شوند اما لزوما با درد همراه

نیستند. با توجه به سن بارداری خود، دو هفته پیش از زمان زایمان خود انتظار انقباضات زایمان

را داشته باشید. با توجه به ویژگی‌هایی که انقباضات و انقباضات دیگر دارند، تفاوت این

دو را تشخیص خواهید داد.

انقباضات برکستون هیکس یا انقباضات کاذب:

انقباضات برکستون هیکس یا انقباضات کاذب که به طور معمول در سه ماهه آخر بارداری احساس

می‌شوند، نوعی از انقباض هستند که به شما این حس را منتقل می‌کنند که زمان زایمان نزدیک

است. با اینکه این نوع از انقباضات همانند انقباضات واقعی زایمان به نظر می‌رسند اما باعث باز

شدن سرویکس و منجر به نمی‌شوند. این انقباضات که معمولا نامنظم هستند، بیشتر

بعد ازظهرها و زمانی که یک روز پر فعالیت داشته‌اید، به سراغتان می‌آیند. هرچه به زمان زایمان

نزدیک‌تر شوید، میزان این انقباضات بیشتر می‌شوند.
وقتی انقباض برکستون هیل را حس می‌کنید در شکم خود احساس سفتی خواهید داشت.

معمولا این انقباضات دردناک نیستند اما گاهی با درد نیز همراه می‌شوند.

علائم انقباضات برکستون هیکس:

انقباض‌هایی می‌آیند و می‌روند

انقباض‌هایی که شدت نمی‌گیرند و فواصلشان به هم نزدیک نمی‌شود

انقباضاتی که وقتی حالت بدن را تغییر می‌دهید یا مثانه تان خالی می‌شود از بین می‌رود.