ترشحات از دهان و گلوی برای رسیدن اکسیژن و هوای کافی به ریه بیمار

انجام میشود . برای این کار نیاز به دستگاه ساکشن مناسب میباشد.برای پیشگیری

از کمبود اکسیژن بیمار لازم است هر بار ساکشن بیش از 10-15ثانیه طول نکشد و بین هر

بار شاکشن 3-1دقیقه فاصله باشد . قبل از انجام ساکشن اکسیژن صد در صد به بیمار داده

شود و زمان ساکشن کمتر از 15 ثانیه باشد ساکشن راه هوایی یک روش استریل است از

دستکش استریل و سوند مناسب (1/2قطر لوله تراشه) استفاده شود سوند ساکشن را تا

جایی که منجر به تحریک سرفه بیمار میشود داخل ببرید تا اخر داخل نشوبد فشار دستگاه

ساکشن نباید کمتر از 120میلی متر باشد. به کمک رابط ساکشن (Y) بدون مکش وارد شده

ساکشن را روشن کنید به صورت دورانی با چرخش  لوله  ساکشن را خارج کنید . از اب مقطر

استفاده نکنید مگر اینکه ترشحات خیلی غلیظ باشد ان هم در حد 5سی سی . ساکشن یک امر

روتین نیست و باید در صورت لزوم انجام شود . برای جلوگیری از وارد شدن ترشحات به ریه  بهتر

است بیماردر حالت نیمه نشسته تا 45 درجه باشد . عوارض : افزایش ضربان قلب . کاهش ضربان قلب .

کمبود اکسیژن و ایست قلبی . صدمه و خونریزی راه هوایی . عفونت ریه . افزایش فشار مغز .این عمل

باید توسط پرستار یا پزشک انجام شود .جهت دریافت مشاوره در این زمینه از خدمات مشاوره ای مرکز پرستاری کمک بگیرید .